မင္းကြန္းက ပုထိုးေတာ္ႀကီးဘုရားကို ေရာက္ခ်ိန္မွာ ေနအေတာ္ျမင့္ေနျပီ။
အညာေႏြရဲ႕ မြန္းတည့္လု ေနပူဒဏ္ကို မခံႏိုင္တာေၾကာင့္ ပုထိုးေတာ္ႀကီး
အေပၚကို မတက္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ပုထိုးေတာ္ႀကီးဘုရားကေန အေရွ႕ဘက္ကို
ေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဧရာဝတီျမစ္ႀကီး … ျပီးေတာ့ ျခေသၤ့လို႔ေတာင္
မပီျပင္ေတာ့တ့ဲ ျခေသၤ့ႀကီးႏွစ္ေကာင္ရဲ႕ ၾကြင္းက်န္ရစ္ေသာ အပိုင္းအစေတြ။
သမိုင္းထဲက ျခေသၤ့ႀကီးေတြရဲ႕ ႐ုပ္ၾကြင္းေတြ ... ဆိုပါေတာ့ ... ။
ပုထိုးေတာ္ႀကီးနဲ႔ ျခေသၤ့ႀကီးရဲ႕ ႐ုပ္ႀကြင္းေတြကို ၾကည့္ၿပီး ဘိုးေတာ္ဘုရားနဲ႔ ဦးေပၚဦးကို သတိတရ ျဖစ္မိသြားတယ္။
ဘိုးေတာ္ဘုရားရဲ႕ အမိန္႔ေတာ္အရ ပုထိုးေတာ္ႀကီး အနီးမွာ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ျခေသၤ့ႀကီးေတြ ၿပီးခါစမွာ ဦးေပၚဦးက လာၾကည့္ၿပီး
"ျခေသၤ့ႀကီး ျခေသၤ့ႀကီးေတြနဲ႔ နာမည္ႀကီးေနလိုက္တာ ခု ... ၾကည့္ေတာ့လဲ ..."
လို႔ ေဝဖန္ဖို႔ စကားအစ ... ျခေသၤ့ႀကီးေတြေနာက္မွာ ပုန္းေနတဲ့ ဘိုးေတာ္ဘုရားက ႐ုတ္တရက္ ထြက္လာၿပီး ...
"ဟဲ့ ေပၚဦး ဆက္ေျပာေလ ခု ၾကည့္ေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲ ... " 
ဘိုးေတာ္ဘုရားရဲ႕ အမိန္႔ေတာ္အရ ပုထိုးေတာ္ႀကီး အနီးမွာ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ျခေသၤ့ႀကီးေတြ ၿပီးခါစမွာ ဦးေပၚဦးက လာၾကည့္ၿပီး
"ျခေသၤ့ႀကီး ျခေသၤ့ႀကီးေတြနဲ႔ နာမည္ႀကီးေနလိုက္တာ ခု ... ၾကည့္ေတာ့လဲ ..."
လို႔ ေဝဖန္ဖို႔ စကားအစ ... ျခေသၤ့ႀကီးေတြေနာက္မွာ ပုန္းေနတဲ့ ဘိုးေတာ္ဘုရားက ႐ုတ္တရက္ ထြက္လာၿပီး ...
လည္း ဆိုေရာ ... ဦးေပၚဦးက
"ၾကည့္ေတာ့လဲ အသက္ဝင္လိုက္တာ ဧရာဝတီျမစ္ တဖက္ကမ္းကို ခုန္ကူးေတာ့မယ့္ အလားပါပဲ ဘုရား" ...
လို႔ တမုဟုတ္ခ်င္း အေလွ်ာက္ေကာင္းလို႔ အေထာင္းသက္သာခဲ့ရတယ္။
.
.
.
.
ကိုယ္တိုင္လည္း ဒီျခေသၤ့ပ်က္ႀကီးေတြကို ဓာတ္ပံု႐ိုက္ယူရင္း တဖက္ကမ္းကို ခုန္ကူးေတာ့မယ့္အလား ဦးေပၚဦးႏႈတ္ဖ်ားမွာ အသက္ဝင္ခဲ့တဲ့ တခါက ျခေသၤ့ႀကီးေတြကို ျပန္ျမင္ေယာင္ ေတြးေတာေနမိတယ္။
ၾကြင္းက်န္ရစ္တဲ့ ျခေသၤ့ႀကီးရဲ႕ ကိုယ္ထည္ အပိုင္းအစေပၚမွာေတာ့ အမႈိက္မပစ္ရ ဒဏ္ေငြ ၅၀၀၀ လို႔ ထံုးနဲ႔ ကမၺည္းထိုးထားေလရဲ႕။
***
Credit ..by
ေမဓာဝီ
၂၀ ၊ ၀၃ ၊ ၂၀၁၆
၁၆း၃၆ နာရီ
No comments:
Post a Comment